امام زمان
بگذار چند کلمه با تو خالصانه صحبت کنم
این روزها ایمانم به خدا، قدرتش، حکومتش، تو، غیبت و اینکه حرف های مرا بشنوی به سمت خاموشی پیش می رود و همه‌ی اینها را از برکت حضور در اجتماعی می‌دانم که ایمان به اینها را نشانه‌ی انضباطِ معنوی می‌داند در حالی که خود این اجتماع از بین برنده این انضباط است.
بر جبر حاکم بر نیروهای نظامی نفرین باد.
برای همه ی مستحبات مذهب باید به اجبار حضور داشته باشی. اگر اجبار در واجبات بود اینگونه کسل نمی شدم.
دعای کمیل، زیارت عاشورا و مراسمات دهه محرم من همه بی برکت و جبری بود.
فقط خدا می داند چطور باید باقی ماه های به جا مانده از این خدمت را سپری کنم.
این کتاب راه‌حل همیشگی من بوده است. گاهی که دردها هجوم می‌آورند و گاهی که مرگ بر ایمان انسان سایه می افکنَد این کتاب تنها راه‌حل است.
اما همین راه‌حل گاهی در حد کتاب فال، طالع بینی و پیش بینی های آمسترداموس پایین می آید. یعنی پایین می‌آوریم
امشب به قلم پناهنده شدم تا ایمان بر باد رفته را .
خاموشی زده شد
این روزها اینقدر از عشق تهی هستم که نگو. عشق را درست نمی شناسم وگرنه پیدایش کرده بودم. اما می دانم که به عشق نیازمندم. صلوات را می فرستم و حسین را یاد می کنم ولی بدون عشق. تنها و تنها برای ثوابش
اگر نخواهم خیلی با کلمات بازی کنم تنها می گویم گم شده ام و همین قدر بس که به پوچی رسیده ام
مرگ و حیات در این حالت یکی هستند.
«سربازی دانشگاه انسان سازی است» این را مسئول حفاظت اطلاعات در جلسه توجیحی به نقل از رهبر انقلاب گفت و در شرح آن گفت:« دانشگاه است چون از عالی ترین مراکز آموزشی کشور است و انسان ساز است چون در این دانشگاه تمرکز بر تربیت انسان است.»
و من به فحش هایی که در این ۵ روز گوشم به شنیدن آنها عادت کرده، می اندیشم.
درباره این سایت